Savaşlar ve tartışmalar toplumları birbirine düşman hale getirir ve keskinlikler artar. Bir araya gelmeyi engelleyen bir çok durum ortaya çıkar.
Ancak barış ve huzur dönemlerinde toplumlar kaynaşır ve sevgi saygı ekseninde iletişim kanalları açılır. Hudeybiye barışından sonra İslamın ilerlemesi hızlanmış ve gerçek fetihler o zaman yaşanmıştır.
Toplumlar ve ülkeler arasında antlaşmalar yapılarak, savaş ve mücadele durumu sona erir. İki toplum da karşıdan gelecek bir saldırı beklemediği için, ekonomik, dini ve siyasi gelişmesini daha çok hızlandırır.
Antlaşmanın diğer bir yanı da, bir toplumun kendisini diğer baskın toplum tarafından tanınmasını ve kabul edilmesini sağlamaktadır.
Peygamberimiz, Hendek Savaşı’ndan sonra Kâbe’yi ziyaret etmek istedi. Bu amaçla bin beş yüz kadar Müslümanla yola çıkarak Mekke yakınlarındaki Hudeybiye’ye geldi.
Mekke’ye bir elçi göndererek amacının sadece Kâbe’yi ziyaret etmek olduğunu bildirdi. Ancak Mekkeliler Müslümanların bu isteğini kabul etmediler. Taraflar arasında yapılan görüşmelerden sonra 628 yılında “Hudeybiye Antlaşması” imzalandı.
Hudeybiye Antlaşması, Mekkeli müşriklerin Müslümanları resmen tanıdıkları ilk antlaşmadır. Bu antlaşmayla sağlanan barış ortamında birçok kabile Müslüman oldu. Böylece İslam dini hızla yayılma imkanı buldu.
Yorum Gönder